Week 3 1 t/m 7 september

1 september
Vandaag was het veelste vroeg om op te staan. Maar die koude douche helpt altijd wel! Weer op weg naar de kinderen die moeten leven met een beperking. Deze ochtend gingen eerst Naomi en ik naar school. Zoals altijd vond ik dit weer leuk. Een beetje met alle kindertjes optrekken vind ik niet erg. Om 11:30 weer terug naar huis gegaan om te gaan lunchen en pauze te houden.
Onze lunch houd altijd in rijst met groente en vlees, dus ook vandaag. Maar de groente van vandaag was wel heel anders en echt niet lekker. Een smaak die we in Nederland niet kennen, ik kreeg het echt niet weg. Ik vind het moeilijk om dat te laten staan omdat dat niet heel respectvol is.
Om 14:00 weer terug gegaan naar de kinderen en daar met ze gespeeld tot 4 uur, en dat was de werkdag. Niet zo heel zwaar dus, maar opzich wel leuk.
Toen we thuis kwamen hebben we het huis opgeruimd en gedweild, en toen boodschappen gaan doen. Nog steeds krijgen we alle aandacht van de wereld.
Thuis aangekomen kwam er een groepje jongetjes voorbij die de plastic flessen op komen halen zodat zei daarvan eten kunnen kopen. Gelukkig hebben we hun een heel groot plezier kunnen doen. Die jongentjes kwamen al eerder maar we wisten niet of het te ‘vertrouwen’ was, dus dit hadden we met Helen overlegt. Maar hier is het heel normaal.
Ook is het heel normaal als een vrouw met een baby in haar armen mij van buitenaf roept en vraag om geld. Dit vind ik nog wel heel erg lastig.

2 september
Vanochtend hadden we om 10 uur een operatie waar we bij mochten zijn. Het was een operatie om een tumor te verwijderen. De tumor zat in de baarmoeder en er zaten cystis in de eierstok. Voor de operatie begon kon je dit al heel goed zien. Het onderste gedeelte van de buik was heel erg opgeblazen. Het zag er uit alsof er een baby in de buik zat, maar dat was het niet.
Ons was aangeboden of 1 van ons wilde katheteriseren, maar dat wilden we nog niet. Wij hebben dat wel al geleerd op school, maar in de praktijk en meteen bij een operatie is best eng.
De operatie duurde ongeveer 3 uur dus na de operatie hebben we nog een evaluatie gehad met Helen.
Ik heb zin in morgen want morgen gaan we eerst naar rehab om daar te kijken. Daarna gaan we wakeboarden, super vet. En na het wakeboarden gaan we kijken in het verpleeghuis. Ben erg benieuwd!
3 september
Vandaag hadden we een druk programma. In de ochtend zijn we naar rehab geweest. Dit is een soort van afkickkliniek. Het is wel erg om te zien hoe de mensen daar slapen. Ze slapen met een stuk of 40 man in 1 ruimte op stapelbedden. De mannen, vrouwen en kinderen slapen apart. Toen we bij de kinderen kwamen was het wel heftig om te zien dat de jongste 10 jaar oud is. Hier schrok ik wel erg van. Dit meisje van 10 jaar was niet zelf verslaafd, maar was een dealer. Ik vind het onvoorstelbaar. We hebben een kleine rondleiding gekregen toen zijn we weer verder gegaan. We zijn gaan wakeboarden. Hier had ik echt super veel zin in. Aan het begin veel gevallen maar op gegeven moment heb ik het onder de knie gekregen. Nu kan ik wakeboarden, op beginnersniveau. We gaan zeker nog een keertje terug! (Hier betaal jevoor 2 uur betaal je 7 euro. In Nederland 1 uur 20 euro.)
Toen we klaar waren zijn we naar ‘care for the elderly’ gegaan. Het ziet er daar echt super mooi uit van de buitenkant. Er is 1 ruimte waar ze activiteiten uitvoeren. Achter de activiteitenruimte is er een hal met bedden achter elkaar. Er zit denk ik tussen elk bed ongeveer 0.50 cm. Dus ze hebben totaal geen privacy. En weer achter deze hal zijn er weer heel veel bedden achter elkaar maar dan wel met een schot er tussen. Ze hebben dan iets meer privacy maar het is allemaal heel dicht op elkaar.
Zodra je weer buiten komt zijn er allemaal ‘hutjes’ waar mensen wonen die wat meer geld hebben. Dan heb je echt een klein huisje voor jezelf. Dat zag er van binnen en buiten allemaal heel erg mooi uit.
Toen we thuis kwamen hebben we nog gegeten en daarna ben ik als een baksteen in slaap gevallen.

4 september
Vandaag heb ik met Fieke bij de emergency gestaan (eerste hulp). In de ochtend was het erg rustig. Je doet dan ook niet meer dan zitten en een beetje dollen met de collega’s (want hier is niet alles zo heel serieus). Er komt van alles bij de emergency, heel interessant. Zo wat bij iedereen die binnenkomt word er een infuus aangelegd. Hier hebben we ook een stuk of 1000x bij mee gekeken. Officieel mogen wij in Nederland met onze opleiding wel injecteren in de spier, en onder de huid. Hier in de Filipijnen zien ze alles als ervaring, die we niet kunnen ervaren in Nederland. Dus na heel vaak gezien te hebben mocht ik ook in infuus zetten (onder toezicht van de verpleegkundige natuurlijk). Dit ging helemaal goed. Ik was echt heel blij, nu nog de andere injecties. We hebben mee gekeken met een paar minioperaties, wat voor ons al bijna normaal aan het worden is. Om 4 uur zijn we weer naar huis gegaan en hebben we een beetje het huisje opgeruimd.

5 september
Ik stond bij de O.P.D.. hier heb ik al eerder gestaan. Het is een soort van huisarts. Wij meten de vitale functies op standaard bij iedereen die daar langs komt. Als er een injectie kijken we mee zodat we het naar 3x zien ongeveer zelf ook kunnen doen. Jammer genoeg kwam er vandaag maar een patiënt voor een injectie. In de ochtend was het rustig, en aan het begin van de middag ook.
Fieke en ik liepen even naar de emergency om even te kijken bij Naomi en Daily. Toen we daar binnen kwamen zagen we dat er iemand gereanimeerd werd. Heel erg heftige ervaring. Ze probeerde alles om de vrouw weer bij bewustzijn te krijgen. Met dochters en man helemaal overstuur aan het bed maakte ze ook een hartfilm. Deze mevrouw is uiteindelijk overleden. Ze denken dat het komt door een te hoge bloeddruk waardoor ze een hersenbloeding heeft gekregen.
Ik vond het vooral erg heftig om de familie te zien. Dit moest ik ook even goed laten bezinken, want het heeft heel veel indruk achter gelaten.
Nog geen kwartier later kwam er een man binnen met een grote wond op zijn voet. Eigenlijk was zijn hele voet + tenen al helemaal zwart. En daarbij zaten een aantal grote open wonden. Deze man is een diabeet. Dat is ook meteen de reden hoe dit zo is gebeurd.
We zijn een uurtje eerder naar huis gegaan om alles even te kunnen verwerken. We zijn boodschappen gaan doen, en in de avond ons voorbereid op ons weekendje weg naar Samal. Precies waar we nu aan toen zijn. 1 nadeel is dat ik net oorontsteking heb gekregen, en aan de antibiotica zit. Gelukkig ben ik er niet ziek van, moet alleen oppassen met water!

6 september
Vandaag zijn we vroeg opgestaan om te vertrekken naar Paradise Island. Eerst met de tricycle naar Terminal L3 om daar de bus te pakken. We stapten uit bij hotel Marco polo en moesten hier weer een taxi pakken die ons naar de boot bracht.
Eenmaal op de boot was het al super mooi. Toen we aankwamen waren we alle 4 heel erg blij. We zagen wit strand met helder blauwe zee. Met aan de zee allemaal tafeltjes om wat te kunnen eten of drinken. We moesten 2 uur wachten voordat we de kamer in konden, maar dat was voor ons geen probleem. We hebben lekker gebakken in de zon, en soms even het water in geweest. Heerlijk! Toen mochten we onze kamers binnen. Ook dit viel niet tegen. Het was super luxe vergeleken waar we wonen hier. Was wel even heel fijn. Ik vind het wel moeilijk dat al het personeel van zo’n luxe resort alles, maar dan ook alles voor je doen. Die willen met alle bagage op hun rug ons naar de kamer begeleiden. Dit vind ik maar niks.
Savonds zijn we gaan eten, en na het eten met z’n 4e cocktailtjes gedronken. Later zijn we naar onze kamer gegaan en nog even lekker gedoucht. Dit was ook heel fijn. Toen gaan slapen. Die bedden waren ook perfect.

7 september
Ook vandaag weer optijd op gestaan, om vervolgens te gaan eten en op het strand te gaan liggen. Heel rustig aan daarna weer de tas gepakt en aan het einde van de dag weer terug gegaan richting ons huis. Daarna hebben we nog pizza gegeten in de coffeeshop. We hebben echt een super leuk weekend achter de rug.