Paar laatste ziekenhuis weekjes

29 september
Ik had echt heel veel zin vandaag! De planning was dat we naar een grote universiteit gingen kijken speciaal voor verpleegkundigen. En we zouden kijken bij een andere instantie voor ouderen mensen. Natuurlijk liep alles weer anders, maar daar ben ik ondertussen aan gewent.
Om 08:00 zouden we opgehaald worden bij het ziekenhuis. Maar Mom Fe (eigenaar care for the elderly) zat niet in de auto. We kregen te horen dat de chauffeur die ons eigenlijk rond zou rijden, plotseling niet beschikbaar was. Dus we moesten bij care for the elderly even hierop wachten.
Geen probleem voor ons. Toen we aankwamen bij care for the elderly waren er ook al super veel studenten om daar een dagje te werken. Wij moesten ons natuurlijk voorstellen en vertellen voor deze groep waarvoor we hier zijn en onze leeftijd. Deze studenten waren allemaal rond de 25 jaar oud. Maar ze zijn naar ons heel erg verlegen, vooral de meiden. Toen ze al wat minder verlegen waren kwamen de eerste al wat vragen stellen.
Later hebben we een tijdje gepraat met een aantal studenten. Ik vond het leuk om ze te ontmoeten!
Toen werden we geroepen, want we konden vertrekken. Ze vonden het erg jammer dat we moesten gaan.
De grote universiteit ging niet meer door en een andere instantie voor oudere mensen ook niet. We hebben wel andere leuke dingen gezien. Eerst een kleine school voor verpleegkundige studenten. En hebben hierbij even in de les gezeten, wat over medicijnen ging. Hierna zijn we doorgereden naar het grote ziekenhuis. Dit lijkt er al meer op maar nog steeds verschild bijna alles met ons ziekenhuis in Nederland. We hadden hier de dokter ontmoet die ook altijd naar care for the elderly gaat.
Na een lange dag zijn we wezen uiteten. Super gezellig!

30 september
Gewoon weer een dag in het ziekenhuis vandaag. 2 naar de OPD en 2 naar de emergency. Naomi en ik stonden bij de emergency. Altijd leuk vind ik dat, je weet nooit wat er gaat komen. Het was wel erg rustig. En niet veel bijzonders jammer genoeg.
Om 1 uur hadden we onze evaluatie met Helen. We hadden een hoop te bespreken. We hebben nu alles ingepland voor de laatste maand. We moeten nog 2,5 week werken en de laatste 2 weken zijn we vrij. We hebben ook ons afscheidsfeest al ingepland voor iedereen.
Ook heeft Helen ons een opdracht mee gegeven. We mogen nu in het ziekenhuis werken waar we willen, omdat we nu alles al gezien hebben. Ieder van ons moet van 20 medicijnen geven en daarna opschrijven wat voor een medicijn het was, toedieningswijze enz. We moeten ook nog 10 keer een infuus verwijderen of zetten, 3 injecties geven en als laatst nog 5 dingen na eigen keus. En dit moeten we allemaal laten aftekenen. Ik vind het persoonlijk erg fijn dat ze ons deze opdracht heeft gegeven.
In de middag was het ook erg rustig en om 4 uur zijn we weer naar huis gegaan. Ik heb thuis meteen de tabellen gemaakt voor het aftekenen van de opdracht. We zijn ook nog even naar de winkel geweest.

1 oktober
Ik begon met het uitprinten van mijn tabellen op het kantoortje zodat ik meteen kon beginnen met aftekenen. Ik stond samen met Naomi op de OPD. Wij meten dan vooral de vitale functies op en als er een injectie is mogen wij deze ook geven. Op een gegeven moment was dus verpleegkundige die hier werkte even weg dus mochten wij alles overnemen. De patiënten binnenlaten en de records aannemen. Records zijn blaadjes die ze al moeten hebben met hun persoonlijke gegevens daarop. Dit ging eigenlijk wel goed!
Toen ze er weer was nam zei het weer over van ons. Er kwam een man binnen, en hij had iets op zijn arm. Om dat te kunnen zien moest hij zijn vest uittrekken natuurlijk. Opeens zegt Naomi ‘Ruth kijk eens in zijn broek’ ik dacht wat bedoeld zei nou weer, dus Naomi opnieuw ‘kijk dan!’. Toen schrok ik wel heel erg. Hij had gewoon zichtbaar een pistool in zijn broek. Ik was echt super verbaasd..
De wond op zijn arm was ook erg groot. Iemand had met een mes zomaar op hem in geslagen. Het was een diepe wond. Ik keek gelijk heel anders tegen die man aan haha.
We hebben nog een baby vast moeten houden die een infuus kreeg. Dit is heel lastig bij een baby omdat de aderen heel erg dun zijn.
Om half 12 zijn we naar boven gegaan waar de privé kamers zijn. Rond 12 uur krijgen de mensen hier de medicijnen. Die gaven wij zodat we al een paar handtekeningen op onze lijst konden zetten!
Om 2 uur zijn we weer terug gegaan en hebben we 2 spuiten klaargemaakt, en gegeven via het infuus.
Hierna hebben Naomi en ik allebei nog een infuus gezet. Dit ging goed, ik leer er heel veel van. Wat ik wel lastig vind, is dat als ik medicijnen geef dat ik moeilijk kan uitleggen aan de patiënt wat voor een medicijn het is. In het Engels.
Al sinds 3 dagen had ik weer last van mijn oor. Aangezien we volgende week zaterdag gaan duiken en over 2,5 week vliegen had ik het toch maar na laten kijken. Ik heb dus weer een oorontsteking te pakken helaas voor de 2e keer hier. Ik moet weer aan de antibiotica, maar gelukkig zegt de dokter wel dat het voor het duiken over zou moeten zijn, top…

2 oktober
Naomi en ik zijn als eerste naar boven gelopen (de prive kamers) om te vragen of wij de medicijnen mogen klaarmaken en geven in de ochtend en in de middag. We staan vandaag op de emergency officieel maar eigenlijk mogen we gaan en staan waar we willen. Ik vind dit echt super leuk.
Naomi en ik hadden al een paar keer gezien hoe een hartfilmpje gemaakt werd. Dit hebben we vandaag samen zelf gedaan.
Om 10 uur zijn we naar boven gegaan en hebben we zelfstandig een heleboel medicijnen klaargemaakt. Ik leer hier wel veel van, het gaat allemaal wel net even anders dan en Nederland. Hier zijn ook heel veel spuiten die je moet klaarmaken. Na het klaarmaken zijn de medicijnen gecontroleerd en hebben we ze gegeven. De spuiten zijn dan voor in het infuus.
Toen zijn we terug gegaan naar de emergency. Hier was het nog steeds rustig. Om 12 uur hebben we weer de medicijnen klaargemaakt en gegeven.
Na onze pauze weer een paar medicijnen gegeven. En daarna was het op de emergency best rustig. Ik heb weer een hartfilmpje gemaakt. Dit gaat ook steeds beter.
Om 4 uur zijn we naar huis gegaan en toen nog naar de winkel.
Ik heb wel super veel last van me oor waar ik wel heel erg van baal..
Vandaag ben ik vroeg naar bed gegaan want morgen moeten we 7 uur alweer klaarstaan.

3 oktober
Echt een super lange dag achter de rug vandaag. Om 7 uur moesten we klaarstaan en vertrokken we richting de stad Davao om ons visum daar te verlengen voor 1 maand. Dit is best een tijdje rijden. Gelukkig verliep daar alles goed. Om hier binnen gelaten te worden moet je perse een lange broek aan en een shirt met mouwen (en het liefste dichten schoenen). Het was lang wachten en daarbij is het ook nog belachelijk duur.
Hierna zijn we naar de militaire competitie wezen kijken van Hellen’s zoon. Toen we hier de auto uitkwamen waren opeens alle ogen op ons gericht. Maar ik was al blij dat we niet het podium op gevraagd werden haha. Toen Hellen’s zoon klaar was zijn we nog ergens lekker gaan eten met z’n alle. Op z’n Filipijns natuurlijk.
Hierna gingen we nog naar China town. Dat is een gebouw heel veel spullen voor heel goedkoop. Als je daar binnenkomt weet je niet waar je moet kijken, niks voor mij. Ik vind het allemaal veelte massaal. We hebben in totaal ongeveer 1000 spullen gehaald voor de Medical mission van volgende week. Dan gaan we medicijnen geven aan hele arme kinderen in de bergen. Echt super leuk om deze spulletjes in te slaan vind ik. Al het winkelpersoneel stond bij ons om ons te helpen! We hebben 300 puntenslijpertjes, 300 schriftjes, 300 notitieboekjes en 300 tasjes. Dit was allemaal bij elkaar best goedkoop. Dit betalen we ook van het geld wat we hebben opgehaald in Nederland.
Toen zijn we naar huis gereden, en ben ik helemaal kapot..
Gelukkig heb ik weekend!

4 oktober
Heel gezellig dagje gehad met Naomi. Daily en Fieke wilden nog graag terug naar chinatown, maar wij echt niet haha. Dus Naomi en ik zijn gezellig naar de SM gegaan en hebben nog wat souvenirtjes en kleertjes geshopt. We hebben wel ’s avonds met z’n 4 gegeten.
Dit weekend moeten we ook perse boeken voor Boracay waar we over 2 weken naartoe willen. Dan zijn we klaar met werken in het ziekenhuis en hebben we onze laatste 2 weken vrij. En we willen dus 1 weekje weg. Dus we hadden vanavond in de SM ook hierna nog geïnformeerd.
Hierna zijn we met de taxi naar huis gegaan en hebben Naomi en ik nog een filmpje gekeken.

5 oktober
Daily en Fieke zijn weer wat eerder vertrokken omdat wij toch nog waterschoenen moesten halen ergens anders. Hier moet je perse waterschoentjes hebben als je gaat zwemmen in de zee, anders haal je je hele voet open. En omdat we volgend weekend gaan duiken moesten we ze vandaag wel halen. Jammer genoeg in het super drukke china town..
Hier kom je echt heel veel kinderen tegen die je aantikken en vragen om geld. En ook volwassen mensen en oudere die dit doen. Ik blijf dit wel een beetje lastig vinden.
Hierna zijn we terug gegaan weer naar de souvenirwinkeltjes om nog wat cadeautjes in te slaan. En weer hebben we gezellig met z’n 4e gegeten in het Nederlandse restaurant ‘de bonte koe’. We hadden nog even met de baas gepraat van dit restaurant die ook Nederlands is. Hij woont hier al 15 jaar. Hij vertelde ook dat volwassen vaak kinderen kopen of inhuren om te bedelen. Soms als ik in de auto zit word er op het raam geklopt en daar staat dan een vrouw met een kind in de hand die vraagt om geld. Maar het kan ook goed zijn dat ze dat kind gehuurd heeft om medelijden op te wekken.
Toen zijn we weer met de taxi naar huis gereden, en heb ik een filmpje gekeken met Naomi. Gelukkig zijn we morgen vrij omdat er hier vakantie is!
Heel vreemd is wel dat we nu nog maar 2 weken stage hebben en 2 weken vakantie en dan alweer thuis zijn. Tijd gaat snel!