Care for the elderly week 6
Blijf op de hoogte en volg Ruth
29 September 2014 | Filipijnen, Davao
22 september
Deze week gaan we naar ‘care for the elderly’. Vandaag was onze eerste dag. We waren er wel al eerder geweest voor een rondleiding. Het was wel weer even wennen om vroeg op te staan, na al die avonddiensten.
Om 08:00 moesten we daar zijn. Om daar te komen moeten we eerst met een Jeepney en dan met een tricycle. We hadden wel wat verwachtingen, en dat we moesten helpen met medicijnen, eten enz. Maar het viel voor vandaag wel tegen. We moesten de hele dag zitten en maar praten met de oudere die Engels konden spreken. Hiervan zijn er ook vrij weinig. Maar naar ongeveer 4 uur achterelkaar zitten en praten had ik daar echt geen zin meer in.. Dus op een gegeven moment zijn we een rondje gaan lopen en hebben veel foto’s gemaakt.
De hoofdzuster was ook niet aanwezig, wat ook niet echt handig was. Daarom mochten we ook al eerder gaan. Op het eind is ons wel uitgelegd dat we morgen echt gaan helpen met medicatie enz. en dat vandaag was als een soort oriëntatie. Toen we weer thuis waren heb ik nog een handdoek gewassen, en s’ avonds gegeten met de meiden. Ik ben optijd naar bed gegaan voor de volgende dag.
23 september
Alweer moesten we om 8 uur klaarstaan bij care for the elderly. Het blijft leuk om te zien dat iedereen van de tricycles ons heel graag wil rijden.
Toen we daar aankwamen hebben we ons voorgesteld aan de verpleegkundige van die dag. En na 5 minuten zaten we weer.. Ik baalde echt heel erg. Maar zodra we iets konden doen met de medicijnen of de lunch zou ze ons roepen. Eindelijk kwam ze ons halen om te helpen met de lunch en daarna de medicatie voor te bereiden. Jammer genoeg kwam net op het zelfde moment iemand anders ons halen omdat onze lunch klaar was. Dus we konden weer niet helpen. Na de lunch gaan de mensen slapen, dus is er weer niks te doen. Dus we hebben fototjes gemaakt en buiten gezeten voor een tijd. Ik moet er persoonlijk erg aan wennen dat het hier allemaal rustig en langzaam gaat. In Nederland is het zowat altijd druk. Dus heb ik altijd wel wat te doen, wat ik ook fijner vind.
Om 4 uur weer gegaan.
Thuis heb ik nog even gedoucht, en we hebben gegeten. Rond half 9 hadden Naomi en ik eigenlijk wel zin in iets lekkers maar er was niks in huis. Dus zijn we naar de coffeeshop gegaan, en hebben gewoon een pizza mee naar huis genomen. Kan wel voor 1 keertje toch? Haha.
24 september
Weer een werkdagje van 08:00 tot 16:00. Ik had er niet heel veel zin. Toen we daar aankwamen was de verpleegkundige van maandag er weer. Ze vertelde ons dat ze wel eens oefeningen doen met de mensen. Dus dat hebben wij ook maar meteen gedaan. Hadden we ook wat te doen! Wij gingen staan en deden de bewegingen die voor de meeste mensen wel te doen zijn. En de mensen deden ons dan na, zodat ze ook beweging krijgen.
Want wat ook heel anders is, is dat er totaal geen activiteiten zijn of georganiseerd worden. En er is niet heel veel familie die langs komt. Dit vind ik wel heel erg. Deze oudere zitten de hele dag van 6 ’s ochtends tot ‘s avonds wanneer ze weer gaan slapen bij elkaar, gewoon te zitten.
Ook werden we deze keer optijd geroepen om te helpen met de medicatie. In Nederland hebben we baxters waar de medicatie al in zit voor de hele dag. Dit hoeven we dan alleen nog maar goed te controleren en te geven natuurlijk. Hier in de Filipijnen moet je alles controleren, in bakjes doen, en ordenen. Hier waren we dus best lang mee bezig, maar het ging gewoon goed.
Hierna hebben we geholpen met de lunch. Dit is niet heel anders dan in Nederland, maar nemen ze hier wel snel dingen uit handen van de bewoners wat ze eigenlijk zelf kunnen doen. Eigenlijk is dit ook niet goed, en een groot verschil.
Hierna konden wij ook gaan lunchen. Na de lunch sliep weer iedereen, zelfs het personeel doet tussendoor even een dutje. Dus de rest van de middag weer niet heel veel gedaan.
Deze dag was wel leuker dan de vorige dagen ieder geval!
25 september
Vanochtend hadden we eindelijk mam. Fe ontmoet. Dit is de eigenaar van de organisatie care for the elderly. Super lieve vrouw. Ze had ook tegen ons gezegd als er iets is dat we niet verlegen moeten zijn om het te vragen. En dat we haar moeten zien als onze moeder, dat we gewoon vrij zijn voor alles. Ik zie dat ze heel veel om de mensen geeft die hier wonen. Omdat ze in Thailand was kon ze ons niet eerder ontmoeten. Dit vond ze zelf ook heel erg. Ze vertelde dat ze normaal met de studenten nog naar andere plekken gaat. Ze wil niet dat we alleen de ouderen daar zien maar ook bij andere instanties, en ze wil ons verschillende universiteiten laten zien. Omdat het al donderdag is hebben we besloten om dit maandag te doen. Ik heb er heel veel zin in en ben erg benieuwd!
We begonnen vandaag met de vitale functies van elke bewoner te meten. Met z’n 4e bij elkaar want ze hadden maar 1 bloeddrukmeter en 2 thermometers. Rest van de dag was het zoals gewoonlijk weer heel rustig.
Om 4 uur zijn we naar huis gegaan en toen nog naar de NCCC (supermarkt). We hebben dingen gehaald om te geven en te trakteren omdat het onze laatste werkdag was bij care for the elderly.
We kwamen best laat weer thuis. We hebben nog even gezeten en toen naar bed gegaan.
26 september
Vandaag was onze laatste werkdag alweer bij care for the elderly. We hadden bloemen meegenomen voor Mam. Fe. En cake voor de ouderen. De bloemen waren een goede keus want ze maakte meteen een selfie en zetten dezen op facebook haha. In de ochtend hebben we nog veel oefeningen met de ouderen gedaan en daarna geholpen met de lunch. Omdat er toch een busje van care for the elderly richting Calinan reed, mochten we mee rijden en wat vroeger naar huis. Natuurlijk willen wij hun dan wat geld geven voor het rijden, maar dit willen ze dan perse niet aannemen.
Ik heb nog heel veel kleren gewassen. ‘s avonds zijn we uit gegaan met de staff. Dit was echt super gezellig. Dr. Robillo, Dr. Tan en JecJec waren er ook. Het was een cafétje waar oudere en jongeren mensen komen. Ik heb het heel erg naar me zin gehad. Achter dit cafe zat nog een restaurant. De naam van dit restaurant is ‘de bonte koe’. En is een Europees restaurantje met veel Nederlandse gerechten midden in de Filipijnse stad Davao. Toen we lazen dat ze frikandellen hadden waren we super blij haha. Jammer genoeg konden we niet deze avond daar eten.
Rond 2 uur zijn we naar huis gegaan met de taxi, en thuis ben ik als een blok in slaap gevallen.
27 september
Eerst uitgeslapen tot ongeveer 13:00. Dit had ik wel nodig. Daarna zijn we naar de stad gegaan. We wilden vanavond sowieso eten bij de bonte koe. Maar eerst zijn we wezen kijken in een paar souvenir winkeltjes. Toen we bij de bonte koe aankwamen, zaten daar al Nederlanders. Dit was echt heel vreemd om die hier tegen te komen. Maar wel super leuk! We hebben natuurlijk alle 4 een frikandel besteld met friet. Later hebben we nog even gepraat met de eigenaar van het restaurant (ook een Nederlander natuurlijk). We zijn om 21:00 weer naar huis gereden met de taxi. Na een beetje onderhandelen kunnen we naar huis voor 400 peso. Dit is ongeveer 6 euro, en dan rijden we ongeveer 45 km. Dit is super goedkoop en vooral voor 4 personen.
In het huisje heb ik nog even met mijn ouders geskypt. Maar jammer genoeg was de verbinding weer eens heel slecht. Dus ben ik maar snel gaan slapen, want ik was weer erg moe.
28 september
Omdat we gisteren pas laat erachter kwamen dat er een hele straat met souvenirs winkels is, zijn we vandaag maar terug gegaan. Ik heb voor heel veel mensen souvinirtjes gekocht. Dit vind ik echt super leuk. En het lukt steeds beter om te onderhandelen over de prijs. Jammer genoeg werkt dit in Nederland meestal anders.
Na dat iedereen een paar souvenirtjes had ingeslagen, hebben we ergens nog wat gegeten en gedronken. Hierna zijn we weer naar huis gegaan met de taxi. En hebben lekker gegeten bij de Grill, die in de zelfde straat zit als het ziekenhuis.
Deze week gaan we naar ‘care for the elderly’. Vandaag was onze eerste dag. We waren er wel al eerder geweest voor een rondleiding. Het was wel weer even wennen om vroeg op te staan, na al die avonddiensten.
Om 08:00 moesten we daar zijn. Om daar te komen moeten we eerst met een Jeepney en dan met een tricycle. We hadden wel wat verwachtingen, en dat we moesten helpen met medicijnen, eten enz. Maar het viel voor vandaag wel tegen. We moesten de hele dag zitten en maar praten met de oudere die Engels konden spreken. Hiervan zijn er ook vrij weinig. Maar naar ongeveer 4 uur achterelkaar zitten en praten had ik daar echt geen zin meer in.. Dus op een gegeven moment zijn we een rondje gaan lopen en hebben veel foto’s gemaakt.
De hoofdzuster was ook niet aanwezig, wat ook niet echt handig was. Daarom mochten we ook al eerder gaan. Op het eind is ons wel uitgelegd dat we morgen echt gaan helpen met medicatie enz. en dat vandaag was als een soort oriëntatie. Toen we weer thuis waren heb ik nog een handdoek gewassen, en s’ avonds gegeten met de meiden. Ik ben optijd naar bed gegaan voor de volgende dag.
23 september
Alweer moesten we om 8 uur klaarstaan bij care for the elderly. Het blijft leuk om te zien dat iedereen van de tricycles ons heel graag wil rijden.
Toen we daar aankwamen hebben we ons voorgesteld aan de verpleegkundige van die dag. En na 5 minuten zaten we weer.. Ik baalde echt heel erg. Maar zodra we iets konden doen met de medicijnen of de lunch zou ze ons roepen. Eindelijk kwam ze ons halen om te helpen met de lunch en daarna de medicatie voor te bereiden. Jammer genoeg kwam net op het zelfde moment iemand anders ons halen omdat onze lunch klaar was. Dus we konden weer niet helpen. Na de lunch gaan de mensen slapen, dus is er weer niks te doen. Dus we hebben fototjes gemaakt en buiten gezeten voor een tijd. Ik moet er persoonlijk erg aan wennen dat het hier allemaal rustig en langzaam gaat. In Nederland is het zowat altijd druk. Dus heb ik altijd wel wat te doen, wat ik ook fijner vind.
Om 4 uur weer gegaan.
Thuis heb ik nog even gedoucht, en we hebben gegeten. Rond half 9 hadden Naomi en ik eigenlijk wel zin in iets lekkers maar er was niks in huis. Dus zijn we naar de coffeeshop gegaan, en hebben gewoon een pizza mee naar huis genomen. Kan wel voor 1 keertje toch? Haha.
24 september
Weer een werkdagje van 08:00 tot 16:00. Ik had er niet heel veel zin. Toen we daar aankwamen was de verpleegkundige van maandag er weer. Ze vertelde ons dat ze wel eens oefeningen doen met de mensen. Dus dat hebben wij ook maar meteen gedaan. Hadden we ook wat te doen! Wij gingen staan en deden de bewegingen die voor de meeste mensen wel te doen zijn. En de mensen deden ons dan na, zodat ze ook beweging krijgen.
Want wat ook heel anders is, is dat er totaal geen activiteiten zijn of georganiseerd worden. En er is niet heel veel familie die langs komt. Dit vind ik wel heel erg. Deze oudere zitten de hele dag van 6 ’s ochtends tot ‘s avonds wanneer ze weer gaan slapen bij elkaar, gewoon te zitten.
Ook werden we deze keer optijd geroepen om te helpen met de medicatie. In Nederland hebben we baxters waar de medicatie al in zit voor de hele dag. Dit hoeven we dan alleen nog maar goed te controleren en te geven natuurlijk. Hier in de Filipijnen moet je alles controleren, in bakjes doen, en ordenen. Hier waren we dus best lang mee bezig, maar het ging gewoon goed.
Hierna hebben we geholpen met de lunch. Dit is niet heel anders dan in Nederland, maar nemen ze hier wel snel dingen uit handen van de bewoners wat ze eigenlijk zelf kunnen doen. Eigenlijk is dit ook niet goed, en een groot verschil.
Hierna konden wij ook gaan lunchen. Na de lunch sliep weer iedereen, zelfs het personeel doet tussendoor even een dutje. Dus de rest van de middag weer niet heel veel gedaan.
Deze dag was wel leuker dan de vorige dagen ieder geval!
25 september
Vanochtend hadden we eindelijk mam. Fe ontmoet. Dit is de eigenaar van de organisatie care for the elderly. Super lieve vrouw. Ze had ook tegen ons gezegd als er iets is dat we niet verlegen moeten zijn om het te vragen. En dat we haar moeten zien als onze moeder, dat we gewoon vrij zijn voor alles. Ik zie dat ze heel veel om de mensen geeft die hier wonen. Omdat ze in Thailand was kon ze ons niet eerder ontmoeten. Dit vond ze zelf ook heel erg. Ze vertelde dat ze normaal met de studenten nog naar andere plekken gaat. Ze wil niet dat we alleen de ouderen daar zien maar ook bij andere instanties, en ze wil ons verschillende universiteiten laten zien. Omdat het al donderdag is hebben we besloten om dit maandag te doen. Ik heb er heel veel zin in en ben erg benieuwd!
We begonnen vandaag met de vitale functies van elke bewoner te meten. Met z’n 4e bij elkaar want ze hadden maar 1 bloeddrukmeter en 2 thermometers. Rest van de dag was het zoals gewoonlijk weer heel rustig.
Om 4 uur zijn we naar huis gegaan en toen nog naar de NCCC (supermarkt). We hebben dingen gehaald om te geven en te trakteren omdat het onze laatste werkdag was bij care for the elderly.
We kwamen best laat weer thuis. We hebben nog even gezeten en toen naar bed gegaan.
26 september
Vandaag was onze laatste werkdag alweer bij care for the elderly. We hadden bloemen meegenomen voor Mam. Fe. En cake voor de ouderen. De bloemen waren een goede keus want ze maakte meteen een selfie en zetten dezen op facebook haha. In de ochtend hebben we nog veel oefeningen met de ouderen gedaan en daarna geholpen met de lunch. Omdat er toch een busje van care for the elderly richting Calinan reed, mochten we mee rijden en wat vroeger naar huis. Natuurlijk willen wij hun dan wat geld geven voor het rijden, maar dit willen ze dan perse niet aannemen.
Ik heb nog heel veel kleren gewassen. ‘s avonds zijn we uit gegaan met de staff. Dit was echt super gezellig. Dr. Robillo, Dr. Tan en JecJec waren er ook. Het was een cafétje waar oudere en jongeren mensen komen. Ik heb het heel erg naar me zin gehad. Achter dit cafe zat nog een restaurant. De naam van dit restaurant is ‘de bonte koe’. En is een Europees restaurantje met veel Nederlandse gerechten midden in de Filipijnse stad Davao. Toen we lazen dat ze frikandellen hadden waren we super blij haha. Jammer genoeg konden we niet deze avond daar eten.
Rond 2 uur zijn we naar huis gegaan met de taxi, en thuis ben ik als een blok in slaap gevallen.
27 september
Eerst uitgeslapen tot ongeveer 13:00. Dit had ik wel nodig. Daarna zijn we naar de stad gegaan. We wilden vanavond sowieso eten bij de bonte koe. Maar eerst zijn we wezen kijken in een paar souvenir winkeltjes. Toen we bij de bonte koe aankwamen, zaten daar al Nederlanders. Dit was echt heel vreemd om die hier tegen te komen. Maar wel super leuk! We hebben natuurlijk alle 4 een frikandel besteld met friet. Later hebben we nog even gepraat met de eigenaar van het restaurant (ook een Nederlander natuurlijk). We zijn om 21:00 weer naar huis gereden met de taxi. Na een beetje onderhandelen kunnen we naar huis voor 400 peso. Dit is ongeveer 6 euro, en dan rijden we ongeveer 45 km. Dit is super goedkoop en vooral voor 4 personen.
In het huisje heb ik nog even met mijn ouders geskypt. Maar jammer genoeg was de verbinding weer eens heel slecht. Dus ben ik maar snel gaan slapen, want ik was weer erg moe.
28 september
Omdat we gisteren pas laat erachter kwamen dat er een hele straat met souvenirs winkels is, zijn we vandaag maar terug gegaan. Ik heb voor heel veel mensen souvinirtjes gekocht. Dit vind ik echt super leuk. En het lukt steeds beter om te onderhandelen over de prijs. Jammer genoeg werkt dit in Nederland meestal anders.
Na dat iedereen een paar souvenirtjes had ingeslagen, hebben we ergens nog wat gegeten en gedronken. Hierna zijn we weer naar huis gegaan met de taxi. En hebben lekker gegeten bij de Grill, die in de zelfde straat zit als het ziekenhuis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
